متن ترانه های پریسا

[taha]

اشک ما باده ما



پریسا

همچو فرهاد بود کوه کنی پیشه ی ما
کوه ما سینه ما ناخن ما تیشه ما

بهر یک جرعه ِ می ، منّت ساقی نکشیم
اشک ما ، باده ی ما ، دیده ی ما ، شیشه ی م
ااشک ما ، باده ی ما ، دیده ی ما ، شیشه ی م

ماه من ، شاه من
بیا ای تاج سرم
بیا بنشین به برم

دل به یار بی وفای خویشتن
دادم و دیدم سزای خویشتن

زخم فرهاد و من از یک تیشه بود
او به سر زد ، من به پای خویشتن

هر که ننشیند به جای خویشتن ،
افتد و بیند حبیبم سزای خویشتن

هر که ننشیند به جای خویشتن ،
افتد و بیند حبیبم سزای خویشتن

اگر دل می بری جانا
روا باشد که دلداری

میان دلبران الحق
به دل بردن سزاواری
به دل بردن سزاواری

دلا دیشب چه می کردی
دلا دیشب چه می کردی
تو در کوی حبیب من ؟

الهی خون شوی ای دل
الهی خون شوی ای دل

[taha]

آب حیات



پریسا




آب حیات من است خاک سر کوی دوست
گر دو جهان خرمی است ما و غم روی دوست
دلبر بی وفا تو که نبودی
پرجور و جفا تو که نبودی
من از دست تو ای حبیبم که دارم گله بسیار
تو را جور و مرا حوصله بسیار
بیا تازه نگار من
ببین شب های تار من
دوچشم اشکبار من
تویی آخر نگار من
بیا یکدم کنار من
قاعده قد تو فتنه به پا کردن است
مشغله زلف تو بستن و وا کردن است

[taha]

آسمان هر شب به ماه خویش نازد

پریسا






آسمان هر شب به ماهِ
آسمان هر شب به ماهِ
آسمان هر شب به ماهِ
خویش نازد ، می نداند

تا سحرگه خفته با یک
آسمان مه ، در زمینم
تا سحرگه خفته با یک
آسمان مه ، در زمینم

تا تو را دیدم بتا
نی کافرستم نی مسلمان

روی و مویت کرده فارغ
از گناه کفر و دینم
از گناه کفر و دینم

بر یمین و بر یسارم
بر یمین و بر یسارم
ساغر و مطرب نشسته

زین سبب افتان و خیزان
بر یسار و بر یمینم

دل تو را بیند ، به من
دل تو را بیند ، به من
آهسته گوید : قل هوالله

دل تو را بیند ، به من
دل تو را بیند ، به من
آهسته گوید : قل هوالله

[taha]

از خون جوانان وطن لاله دمیده

پریسا






هنگام می و وقت گل و گلشن جانم گلشن
خدا گشته چمن شد
در بار بهاری خالی از زاغ و
جانم زاغ و خدا زاغ و زغن شد
از ابر کرم خطه ری رشک خطن شد
دل سنگا چو من مرغ جانم مرغ قفس بهر وطن شد
چه کج رفتاری ای چرخ
چه بدکرداری ای چرخ
سر کین داری ای چرخ
نه دین داری نه ایین داری نه ایین داری ای چرخ
از خون جوانان وطن لاله
جانم لاله خدا لاله دمیده
از ماتم سرو قد چون سرو و جانم
سرو و خدا برگا خمیده
در سایه گل بلبل از این غصه خزیده
گل بی تو چومن در غم جانم در غم
خدا جامه دریده
چه کج رفتاری ای چرخ
چه بدکرداری ای چرخ
سر کین داری ای چرخ
نه ایین داری نه ایین داری نه ایین داری ای چرخ

[taha]

الا ای پیر فرزانه



پریسا






الا ای پیر فرزانه مکن عیبم ز میخانه
که من در ترک پیمانه دلی پیمان شکن دارم
خدا را ای رقیب امشب زمانی دیده بر هم نه
که من با لعل خاموشش نهانی صد سخن دارم
به کام و آرزوی دل چو دارم خلوتی حاصل
چه فکر از خبث بد گویان میان انجمن دارم
سزد کز خاتم لعلش زنم لاف سلیمانی
چو اسم اعظمم باشد چه باک از اهرمن دارم