شگفتی های آفرینش

[taha]

ابن ابى ليلی، كه يكى از دوستان امام جعفر صادق عليه السلام است حكايت می نمايد: روزى به همراه نعمان كوفى به محضر مبارك آن حضرت وارد شديم، حضرت به من فرمود: اين شخص كيست؟

عرض كردم: مردى از اهالى كوفه به نام نعمان می باشد كه صاحب راى و داراى نفوذ كلام است.

حضرت فرمود: آيا همان كسى است كه با راى و نظريه خود، چيزها را با يكديگر قياس می كند؟

عرض كردم: بلى.

پس حضرت به او خطاب نمود و فرمود: اى نعمان! آيا می توانى سرت را با ساير اعضاء بدن خود قياس نمائى؟

نعمان پاسخ داد: خير.

حضرت فرمود: كار خوبى نمی كنى و سپس افزود: آيا میشناسى كلمه اى را كه اوّلش كفر و آخرش ايمان باشد؟

جواب گفت: خير.

امام عليه السلام پرسيد: آيا نسبت به شورى آب چشم و تلخى مايع چسبناك گوش و رطوبت حلقوم و بی­ مزه بودن آب دهان شناختى دارى؟

اظهار داشت: خير.

ابن ابى ليلى می ­گويد: من به حضور آن حضرت عرضه داشتم: فدايت شوم، شما خود، پاسخ آنها را براى ما بيان فرما تا بهره ­مند گرديم.

بنابراين حضرت صادق عليه السلام در جواب فرمود: همانا خداوند متعال چشم انسان را از پيه و چربى آفريده است و چنانچه آن مايع شور مزه در آن نمی­ بود، پيه­ ها زود فاسد می شد و همچنين خاصيت ديگر آن اين است كه اگر چيزى در چشم برود به وسيله شورى آب آن نابود می شود و آسيبى به چشم نمی ­رسد.

خداوند در گوش، تلخى قرار داد تا آنكه مانع از ورود حشرات و خزندگان به مغز سر انسان باشد. و بی مزه بودن آب دهان موجب فهميدن مزه اشياء خواهد بود و نيز به وسيله رطوبت حلق به آسانى اخلاط سر و سينه خارج می ­گردد.

و امّا آن كلمه ­اى كه اوّلش كفر و آخرش ايمان می ­باشد: جمله (لا إله إلا اللّه) است، كه اوّل آن (لا اله) يعنى: هيچ خدائى و خالقى وجود ندارد و آخرش (الا اللّه) است يعنى: مگر خداى يكتا و بی همتا.

منبع: سایت شهید آوینی